s.

word or discourse void of meaning;
chatter;
erroneous doctrine.

s.

Ունայնաբանութիւն. եւ Մոլար վարդապետութիւն. նորաձայնութիւն. զի ի յն. մերձաւոր են ձայնիւ բառքս. κενοφωνία եւ καινοφωνία.

Լեզուք պիղծք ունայնաձայնութեամբ. (Առ որս. ՟Ա։)

Ըստ նեստորի ունայնաձայնութեանն, կամ ունայնաձայնութեանցն։ Ի բա՛ց փախիցուք ի նոցա կործանիչ ունայնաձայնութեանց. (Պրպմ. ստէպ։)

Յամօթ լինի ունայնաձայնութիւն այնոցիկ, եւ այլն. (Լմբ. պտրգ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ունայնաձայնութիւն ունայնաձայնութիւնք
accusatif ունայնաձայնութիւն ունայնաձայնութիւնս
génitif ունայնաձայնութեան ունայնաձայնութեանց
locatif ունայնաձայնութեան ունայնաձայնութիւնս
datif ունայնաձայնութեան ունայնաձայնութեանց
ablatif ունայնաձայնութենէ ունայնաձայնութեանց
instrumental ունայնաձայնութեամբ ունայնաձայնութեամբք